1920
Bernhardina Nabben, een Duitse vrouw, raakte zwanger van een Belgische militair. De militair was in de nadagen van de Eerste Wereldoorlog gelegerd bij Keeke, het dorp waar Bernhadina woonde. Op 18-02-1920 wordt Anton geboren, het kind van een Duitse vrouw en een Belgische militair. De familie van Bernhardina keurde een relatie af. Dat kon toch niet een Duitse vrouw met een Belgische militair net na de oorlog. De Belgische militair werd door de familie verjaagd. Bernhardina was een alleenstaande moeder op zoek naar iemand waar zij de liefde mee kon delen. Daarnaast wilde zij graag Anton samen opvoeden. In 1924 (4 jaar later) ontmoette Bernhardina, op haar werk in de boterfabriek bij Keeke, dhr. Koenen. Beide werden verliefd en trouwden. Dhr. Koenen werd de stiefvader van Anton. Datzelfde jaar verhuisden zij met het gezin naar Millingen aan de Rijn, Nederland.





1939
Anton was 19 jaar en groenteboer in Millingen aan de Rijn. Met paard en wagen bracht hij de groenten rond. Op een dag kwam de burgermeester van Millingen, meneer Eijkelhof, bij het gezin Koenen op bezoek. Meneer Eijkelhof had slecht nieuws, Anton werd opgeroepen om te gaan vechten in het Duitse leger. Dit was raar omdat Anton, zijn moeder en stiefvader al 15 jaar in Nederland woonden. De moeder van Anton was vergeten om hem uit te schrijven als Duits staatsburger toen zij verhuisden naar Nederland. Hierdoor stond Anton nog steeds geregistreerd als Duitser. Hij moest gaan vechten voor het leger dat Hitler aan het opstellen was om van Duitsland de oppermacht te maken. Anton wilde niet voor Duitsland vechten, hij was immers een Nederlander. Samen met zijn familie en de burgermeester ging hij op zoek naar een manier om niet voor Duitsland te hoeven vechten. Om te ontsnappen aan de oproep, heeft Anton zich aangemeld bij het K.N.I.L. (Koninklijk Nederlands Indisch Leger). Dit leger was een vrijwilligersleger, iedereen kon zich hierbij aanmelden. Na een training van drie maanden werd hij uitgezonden, op naar het onbekende Nederlandsch Indië.